– अलजजिरा
दोहा । १८ वर्षीय अब्दुर रहमान शुक्रबार राति नेदरल्यान्ड्सविरुद्धको अर्जेन्टिनाको क्वार्टरफाइनलअघि लुसेल स्टेडियममा पुग्दा आँसु झारे । र लियोनेल मेस्सी पिचमा वार्म अप गरेको पहिलो नजरमा उनको मुटु जोरसँग धड्कियो ।
रहमानको सबैभन्दा ठूलो सपना थियो, सन् २०१० मा मेस्सीलाई आधुनिक फुटबलको सबैभन्दा ठूलो नाममा चिनिएदेखि नै खेलेको हेर्नु।
“मैले सन् २०१० को विश्वकपमा टेलिभिजनमो मेस्सीलाई पछ्याउन थालेँ जब म छ वर्षको थिएँ”, रहमानले भने, “मैले कल्पना पनि गरेको थिइनँ कि एक दिन म त्यही स्टेडियम भित्र हुनेछु र त्यही हावामा सास फेर्नेछु।”
बहराइनका इन्जिनियरिङका यी विद्यार्थीले छ महिनादेखि यो दिनको लागि पैसा बचत गरेको बताए । उनी मेस्सीको टी–शर्ट लगाएर आएका थिए, उनको घाँटीमा अर्जेन्टिनाको झण्डा र गाला र ओठमा ‘ओह अर्जेन्टिना भामोस’ कोरिएको थियो।
उनले भने, “म अर्जेन्टिनाको टोलीलाई माया गर्छु र मलाई म उनीहरूमध्ये एक हुँ जस्तो लाग्छ, त्यसैले मैले उनीहरूका गीतहरू सिकेको छु र उनीहरूको उत्सव मनाउने अभ्यास गरेको छु।”
यस विश्वकपमा अर्जेन्टिनालाई स्टेडियम भित्र सबैभन्दा ठूलो समर्थन थियो। यो आंशिक रूपमा ड्रको भाग्य हो– उनीहरूले आफ्ना अधिकांश खेलहरू लुसेल स्टेडियममा खेलेका छन्, टूर्नामेंटको सबैभन्दा ठूलो स्थान, जहाँ लगभग ८९ हजार मानिस बस्न सक्छन्।
तर उनका धेरैजसो समर्थकहरूको पछाडि मेस्सीको नाम र नम्बर १० छ, तिनीहरू सबै एउटै देश वा एउटै महाद्वीपबाट आएका छैनन्।
मुहम्मद अदिल र उनको मेस्सीलाई माया गर्ने परिवार भारतको केरलाका हुन्। उनीहरू क्वार्टरफाइनलभन्दा केही घण्टाअघि कतार पुगेका थिए।
आदिल र उनका तीन दाजुभाइले ठूलो अर्जेन्टिनाको झण्डा बोकेर गोलको पछाडि सिट पाए। चार गोल, १७ पहेँलो कार्ड, एक रातो कार्ड, मैदानमा भएको झगडा र पेनाल्टी सुटआउट सहितको दुई घण्टाभन्दा बढीको हाई ओक्टेन एक्शनपछि अर्जेन्टिना विजयी भयो । उनीहरु निकै खुशी भए ।
“मेस्सी मेरो खुशी हो”, आदिलले दाँत देखाएर मुस्कुराउँदै भने, “केही सय मिटर टाढाबाट उनलाई हेर्नु अवास्तविक थियो, र म यो क्षण सधैँ मेरो हृदयमा राख्नेछु।”
आदिल र उनको परिवार खेलको केही घण्टा पछि घर फर्के, तर उनीहरूले दक्षिण भारतीय राज्य केरलाबाट अर्जेन्टिनालाई हर्षोल्लास दिनेछन्, जसलाई आदिलले ‘फुटबलको लागि पागल’ भनेर वर्णन गरे।
दक्षिण अमेरिकी फुटबल टोलीहरूको विशेषगरी केरला राज्यमा सधैँ उत्कृष्ट फलोअर्सको आनन्द लिइरहेका छन् । यो दक्षिण एशियाभरि हुन्छ र विश्व कपलाई उत्साहका साथ स्वागत गरिन्छ।
तर मेस्सीको अपील विश्वका केही भागहरूमा मात्र सीमित छैन। यो सिमानासम्म फैलिन्छ र अपरिचितहरूलाई एकताबद्ध गर्दछ । यस्तो प्रदर्शन लाउटारो मार्टिनेजको सफल पेनाल्टी किकले अर्जेन्टिनाको सेमिफाइनलमा डिसेम्बर ९ मा स्थान पक्का गर्दा भएको थियो ।
छेउछाउमा बसेका अपरिचितहरू उफ्रिए, ताली बजाए र एकअर्कालाई अँगालो हालेर रंगशाला उत्सवले भरियो। मेस्सी हात उचाल्दै फ्यानहरू नजिक पुग्दा उनका फ्यानहरूले उनको अगाडि झुकेर उनको नामको जप गरे।
तीमध्ये चीनका हाओपेङ वाङ पनि थिए, जसले ३५ वर्षीय फुटबल स्टार आफ्ना टोलीका साथीहरूसँग ह्याङ्गआउट गर्न नआएसम्म आफ्नो टाउको निहुरेर बसेका थिए। “मेस्सी मेरो भगवान् हो”, वाङले लयबद्ध गतिमा आफ्नो छाती ठोक्दै, आफ्नो मुटुको धड्कन सुस्त पार्दै र आफूले सपना देखेको होइन भनेर आफूलाई विश्वस्त पार्दै भने।
“उन (मेस्सी) ले एक अद्भुत सहयोग गरे र आफ्नो जादू देखाए”, २२ वर्षीय उनले आफ्नो हात उठाउनु अघि भने, “उनी बोल्न धेरै भावुक थिए ।”
फ्यानहरूले स्टेडियम छोड्दा अविश्वासले उग्र र भावनात्मक उत्सवको बाटो दियो। अर्जेन्टिनाका कप्तानले उपाधि जित्न अब दुई जित टाढा थियो र उनका फ्यानहरूका लागि यसको महत्त्व घटेको थिएन।
बंगलादेशी फ्यानहरूको एक समूह आफ्नो देश र आफ्नो नायकको झण्डा बोकेर कार्यक्रम स्थलबाट निस्केको थियो। बंगालीमा उनीहरुको प्रार्थना मेस्सीको नामसँग जोडिएको थियो। फखरुल इस्लाम नामका एक फ्यानले भने, “मेस्सीलाई विश्वकप चाहिन्छ र विश्वकपलाई मेस्सी चाहिन्छ ।”
“मेस्सीले आफ्नो करियरमा विश्वकप जित्न सकेनन् भने यो फुटबलको लागि लाजमर्दो हुनेछ र हाम्रो सबै प्रार्थना उनीसँग छ”, उनले प्रार्थनामा हात उठाएर आकाशतिर हेर्दै भने।
सुडानका यासिन जस्ता अन्य रोजारियोमा जन्मेका आइकनले अर्जेन्टिनालाई तेस्रो विश्वकपको उपाधि जिताउनेमा बढी विश्वस्त देखिन्थे। उनले ‘सबैभन्दा महान् फुटबलर’ हेर्न २,००० किलोमिटर (१,२४२ माइल) यात्रा गरेको र ट्रफी उचालेको नदेखेर घर नजाने बताए।
हजारौँ दर्शकहरू स्टेडियमबाट बाहिर निस्कन लाइन लाग्दा यासिन ऋषि जस्तो मुस्कान र हातले बनाएको प्लेकार्ड लिएर उभिए जसमा स्पेनिसमा लेखिएको थियो, ‘मेस्सी यहाँ छन्, विश्व कप समयको कुरा हो।
