१९ मंसिर २०८२, शुक्रबार
,
Latest
२३ औँ भारत–रूस वार्षिक सम्मेलन शुरु भ्रष्टाचार विरुद्ध खबरदारी गर्न सिंहदरबार पुगे जेन—जी प्रतिनिधि प्रधानमन्त्री कार्कीसँग जापानका राजदूतको शिष्टाचार भेट राजा, राजनीतिक दल र जेन–जीबीच त्रिपक्षीय सम्झौता गरियोस्ः राप्रपा प्रवक्ता शाही ईश्वरलक्षित बादलको टिप्पणीः अहिले नेतृत्वका लागि उम्मेदवारी घोषणा गर्दै हिँड्ने कुरा उपयुक्त होइन नवनियुक्त सदस्य सचिव मेहताले गरे पदभार ग्रहण अमेरिकी व्यापार दबाबपछि भारतले ब्याज दर घटायो सवारी चालक र सहचालकप्रति हेर्ने दृष्टिकोण सकारात्मक हुनुपर्छः मन्त्री गुप्ता जनकपुर–ढल्केबर सडकखण्डका तीन स्थानमा आकासे पुल निर्माण हुँदै मानसिक स्वास्थ्य सुधारका लागि मनोपरामर्शसँगै आध्यात्मिक जीवनशैली उपयोगी हुन्छः स्वास्थ्यमन्त्री गौतम
तपाईं के खोज्दै हुनुहुन्छ ?

सुहाङ नेम्वाङ भन्छन्– विकास र समृद्धिको बाधक के हो ? को हो ?



अ+ अ-

काठमाडौं । नेकपा एमालेका सांसद सुहाङ नेम्वाङले विकास र समृद्धिको बाधक को हो भन्दै प्रश्न गरेका छन् ।

इलाम क्षेत्र नं. २ को उपनिर्वाचनमा निर्वाचित सांसद नेम्वाङले आफ्नै गाउँठाउँमा भएको विकास निर्माणको काम अलपत्र भएको देखेपछि प्रश्न गरेका हुन् ।

सामाजिक सञ्जालमा हिजो लामो स्टाटस लेख्दै उनले वर्षाको समयमा हिलाम्य हुने सडकको अवस्थामा कहिल्यै सुधार हुन नसकेको भन्दै दु:खेसो व्यक्त गरेका छन् । उनले भनेका छन्– ‘यसपाली यो सडकको दुर्दशा देखेपछि मेरो मनमा प्रश्न छ, ‘हाम्रो विकास–समृद्धिको सबैभन्दा ठूलो बाधक के हो, को हो ?’ सुशासन ?

सांसद नेम्वाङले के लेखेका छन् त ?

आजदिन भर माङसेबुङ्ग गाउँपालिकाका अध्यक्ष हेमन्त राईज्यूसँगै माङसेबुङ्गको विभिन्न ठाउँमा पुग्यौं । तस्बिरमा देखिएको दृश्य फाल्गुनन्द (दमक–चिसापानी) सडकको हो ।

यदि सम्झौता अनुसार निर्माण भएको भए दमकदेखि चिसापानीसम्मको ३३ किलोमिटर यो सडक आज कालोपत्रे भइसकेको हुन्थ्यो । पिच रोडमा पहाडबाट तरकारी बोकेर गाडीहरु तराई झरिरहेका हुन्थ्यो । तराईबाट सर–समान बोकेर पहाड उक्लिरहेका देखिन्थ्यो ।

इलामको दक्षिण–पश्चिमी क्षेत्रका मात्रै होइन पाँचथरका जनताको समृद्धिको सपनासँग जोडिएको २ फागुन २०७९ मा निर्माण भइसक्नु पर्ने थियो । तर, पटक–पटक म्याद थप्दा पनि ठेकेदार कम्पनीले निर्माण पुरा नगरेपछि ठेक्का तोडिएको छ । सडक निर्माण अलपत्र छ ।

यो सडक हुँदै दमकबाट पाँचथरको रवि पुग्न ४७ किलोमिटर छ । तर हाल प्रचलनमा रहेको मेची राजमार्ग हुँदै इलाम–राँके बजार पुग्दा १७८ किलोमिटरको दूरी पार गर्नु पर्ने बाध्यता छ ।

ल हिसाब गर्नुहोस् त १ ४७ किलोमिटर भएर तराई झरीपुग्ने पहाडको तरकारी १७८ किलोमिटर घुम्दा कस्तो हुन्छ रु तराईबाट ४७ किलोमिटरमा पहाड उक्लने दैनिक उपभोग्य सामग्रीहरु १७८ किलोमिटर घुम्दा कति महङ्गो हुन्छ ?

यही सडकको हिलाम्मे तस्बिर राखेर मलाई धेरैले सोध्नुहुन्छ, ‘फाल्गुनन्द किन कालोपत्रे भएन मान्यज्यू ?’

यो सडक हिलाम्ये बन्दा गाली सबै तहका जनप्रतिनिधिहरुले खाएका छौं । मेरो पनि एउटा प्रश्न छ, गालीको हकदार हामी मात्रै हौं त ?

यसपाली यो सडकको दुर्दशा देखेपछि मेरो मनमा प्रश्न छ, ‘हाम्रो विकास–समृद्धिको सबैभन्दा ठुलो बाधक के हो, को हो ?’

सुशासन ?