संसदीय समितिमा प्रस्तावित राजदूतहरुका बहुलट्ठी कार्ययोजना

 काठमाडौं ।नेपाल सरकारले हालैमात्र विभिन्न देशका १७ जना राजदूत सिफारिश गर्यो र तिनको सुनुवाई पनि संसदीय समितिले बिहीबार सकेको छ । तीमध्ये चार जनाको उजुरी परेको छ ।

कतिपयको गम्भीर प्रकृतिको उजुरी पनि परेको छ । कतिपय सरकारकै विरुद्धमा अदालत गएका उजुरी छन् भने कतिपयलाई अदालतले दिएका आदेश नै नमानेका प्रत्यक्ष उजुरी पनि छन् । तर अहिले यो समाचारमा ती उजुरीहरुका बारेमा कुनै चर्चा गरिने छैन ।

यहाँ प्रस्तुत गर्न खोजिएको विषय भने ती प्रस्तावित राजदूतहरुले संसदीय समिति समक्ष प्रस्ताव गरेका आफ्ना कार्ययोजनाहरुको हो । ती कार्ययोजना उनीहरुले यस्ता प्रस्तुत गरे कि ती कुनै सम्भावनाका विषय नै होइनन् । सिल्ली र बहुलट्ठी प्रकारका योजनाहरु उनीहरुले समितिमा प्रस्तुत गरिरहँदा पनि सांसदहरु भने चुप रहेका थिए । राजदूतहरु संसारमा आफूले मात्र यो वा त्यो गर्न सक्छौँ भनेर फेहरिस्त प्रस्तुत गरिरहन्थे भने संसदीय समितिका सदस्यहरु भने निरीहजस्तो भएर सुनिरहन्थे ।

हिजो बिहीबार मात्र अमेरिकाका लागि प्रस्तावित राजदूत लोकदर्शन रेग्मीले आफूले पहल गरेर अमेरिकी राष्ट्रपतिलाई नेपाल भ्रमण गराउने बताए । यसअघि पनि उनी मुख्य सचिव छँदाछँदै राजीनामा गरेर बेलायतको राजदूत बन्न सफल भएका भाग्यमानी कर्मचारी हुन् । मुलुकको समग्र कर्मचारीतन्त्रको नेतृत्वमा रहेकै बखत त्यसलाई छोडेर सहसचिव सरहको पद राजदूत बन्न गएकामा उनी उबेलै पनि विवादास्पद भएका थिए । कर्मचारीचन्त्रमा निरंकुश शैली अपनाउने तर राजनीतिक दलका नेताहरुको भने हदैसम्मको चाकडीमा सिपालुको पहिचान बनाएका उनी बेलायत गएपछि पनि नेपाली समुदायको बेवास्ता गरी विदेशी कार्यक्रमहरुमा मात्र जाने गर्दथे ।

इजरायलका लागि सिफारिश भएका अर्का राजदूत धनप्रसाद पण्डितले पनि आफूले इजरायमा गएर हमास विद्रोहीहरुलाई युद्धबिराम गराई वार्ता गराउँछु भने । यतिमात्र होइन कि उनले इजरायल सरकारलाई हमास सँग वार्ताका लागि आफू गएपछि तयार पार्छु भन्न पनि पछि परेनन् । अहिले संयुक्त राष्ट्रसंघ तथा संसारले समेत नसकेको यो काम उनले गर्छु भनिरहँदा सांसदहरुले त्यो कसरी गर्नुहुन्छ भनेर प्रतिप्रश्न गरेनन् बरु सुनिमात्र रहे ।

त्यस्तै भारतका लागि प्रस्तावित राजदूत शंकर शर्माले त आफूलाई आफ्ना इच्छाले नभएर राज्यले नै नियुक्ति गर्न खोजेको सम्म भन्न भ्याए । उनको प्रस्तुति पनि त्यस्तै थियो । साथै उनले आफूले भारतलाई इपिजी प्रतिबेदन बुझ्न लगाउँछु भने । जबकि उनी गएको साढे दुई बर्षसम्म भारतमै राजदूत छन् तर त्यो समयमा इपिजीको नाम समेत पनि कतै लिएनन् । तर अब गएपछि भने यो गर्न लगाउने उनको दाबी थियो ।

राजदूतहरु ती देशमा वास्तवमा रेष्ट गर्न नै गएका हुन् । एकाध मात्र त्यस्ता राजदूत छन् जसले देशका लागि राम्रो गरेका छन् । ती यो पुस्ताका नभएर अघिल्लो पुस्ताका छन् । अहिलेको आम मानिसको बुझाई यो छ कि परराष्ट्रका सहसचिवहरु जागिर खान र आफ्ना परिवारलाई त्यतै सेटल गर्न अनि राजनीतिक कोटाका रेष्ट गर्न जाने हुन् । त्यसैले यी राजदूतहरुले यी बहुलट्ठीपूर्ण प्रस्ताव हरु नगर्दा पनि हुन्छ भन्छन् कूटनीतिक बृत्तका व्यक्तिहरु ।