३० कार्तिक २०८१, शुक्रबार
,
Latest
प्रधानमन्त्रीको चीन भ्रमणः मंसिर १७ मा जाने, १८ मा राष्ट्रपतिसँग भेटवार्ता, २० मा फर्किने प्रधानमन्त्रीको चीन भ्रमणका लागि गृहकार्य भइरहेको छः परराष्ट्रमन्त्री डा राणा कोप–२९ सम्मेलन: नेपालद्वारा सात विषयगत समूह बनाई कार्यक्रममा सहभागी ऊर्जामन्त्री खड्का र नेपालका लागि जर्मनीका राजदूतबीच शिष्टाचार भेट उपनिर्वाचनका लागि ३८ वटा निर्वाचन अधिकृतका कार्यालय स्थापना नेपाली यु–१९ महिला क्रिकेट टोलीलाई एनपीएलका टोलीले १० लाख दिने मिस म्यानेजमेण्ट नहुने गरी काम गर्न नेपाल बैंक व्यवस्थापनलाई गभर्नर अधिकारीको निर्देशन समाचार संकलनका लागि पुगेका पत्रकारमाथि कास्की प्रहरीको दुर्व्यवहार स्पेनको वृद्धाश्रममा आगलागी हुँदा कम्तीमा १० जनाको मृत्यु आयात रोकिएपछि नेपाली महले बजार पाउन थाल्यो
तपाईं के खोज्दै हुनुहुन्छ ?

अमेरिकी हुलाक सेवामार्फत पठाइएका बच्चाहरूको कथा



अ+ अ-

तपाईंलाई पत्याउन गाह्रो होला, छ वर्षको छोटो अवधिका लागि अमेरिकी हुलाक सेवामार्फत सानो बच्चालाई मेल गरिन्थ्यो । हो तपाईंले सही सुन्नुभयो, संयुक्त राज्य अमेरिकामा कानूनीरुपमै बच्चालाई मेल गर्न सकिन्थ्यो ।

सन् १९१३ मा अमेरिकाको हुलाक सेवाले पार्सल पोस्टको सुरुआत गर्यो । त्यसअघि मेलबाट पठाइएका सबै प्याकेजहरूको तौल चार पाउण्ड (१.८ किलोग्राम) वा सोभन्दा कम हुन्थ्यो। पार्सल सेवा सुरु भएपछि मानिसहरूले त्यसपछि ५० पाउन्ड (२३ किलोग्राम) भन्दा कम चीजहरू पठाउन सक्ने भए।

तर लगभग तुरुन्तै केही आमाबाबुले मेलमार्फत आफ्ना छोराछोरी पठाउने प्रयास गर्दा यसले केही अनपेक्षित परिणामहरू निकाले। नेसनल हुलाक सङ्ग्रहालयको इतिहासकार न्यान्सी पोपका अनुसार सन् १९१३ मा ओहायोको ग्लेन एस्टेका मिस्टर र श्रीमती जेसी ब्युजले आफ्नो १० पाउण्ड वजनको शिशु छोरालाई आफ्नो हजुरआमाको घरमा पठाउँदा सन् १९१३ मा पहिलो पटक मेल गरिएको बच्चाको पहिचान भएको थियो। भवितव्य पर्ने स्थितिमा उनीहरुले हुलाक खर्च १५ सेन्ट र बीमाका लागि ५० डलर तिर्नुपरेको थियो ।

हजुरआमा ब्यूजले उनको पत्र मेलबक्समा वा पत्र स्लटमार्फत प्राप्त गरेको अभिलेखहरूले सङ्केत भने गरेको छैन। यो विचित्रको कथाले चाँडै नै अखबारहरुमा सनसनी मच्चायो । साथै अरु केही वर्षसम्म यस्तै प्रकारका कथाहरु आए किनकी अन्य आमाबुबाले यही तरिकालाई पछ्याएका थिए ।

एउटा बच्चाले रेलवे मेल कारमा यात्रा गर्यो: पाँच वर्षीया मे पियर्सटोर्फलाई फेब्रुअरी १९, १९१४ मा उनको हजुरआमालाई भेट्न ग्र्यान्जभिलबाट लुईस्टन, इडाहो पठाइएको थियो। मेको तौल ४८.५ पाउन्ड थियो र उनका आमाबाबुले उनलाई मेलबाट पठाउनु उनको रेल टिकट किन्न भन्दा सस्तो हुनेछ भन्ने ठाने।

आमबुबाले हुलाक– पार्सल पोष्ट स्ट्याम्पहरूमा ५३ सेन्ट  मेको कोटमा हालिदिए । उनी लेविस्टनसम्म रेलको मेल डिब्बामा सवार भइन्।ड्यूटीमा रहेको मेल क्लर्क लियोनार्ड मोचेलले उनलाई व्यक्तिगतरूपमा हजुरआमाको घरमा पुर्याएका थिए।

यी वर्षहरुमा यी कथाहरू समय–समयमा पप अप हुन थाले किनभने आमाबाबुले कहिलेकाहीँ आफ्ना बच्चाहरूलाई मेलमार्फत पठाउने व्यवस्था गर्थे । केही बच्चाहरूलाई धेरै टाढा पठाइएको थियो।

छ वर्षीया एडना नेफलाई पेन्साकोला, फ्लोरिडाबाट उनको बुबा बस्दै आउनुभएको ७२० माइल टाढा क्रिस्चियनबर्ग, भर्जिनिया पठाइएको थियो ।अन्ततः सन् १९१५ मा पोस्टमास्टरले आधिकारिकरूपमा बच्चाहरूलाई अब मेलमार्फत पठाउन सकिँदैन भनी आदेश दिएको भन्दै  वासिङ्टन पोस्ट, न्यूयोर्क टाइम्स र लस एन्जलस टाइम्ससहित धेरै समाचारपत्रले समाचारहरु बनाउन थाले ।

बच्चाहरूलाई पत्र पठाउने अनौठो अभ्यासलाई मेल वाहकहरूको पक्षमा अक्षमता वा लापरवाहीको रूपमा देख्न सकिन्छ । यो ग्रामीण समुदायहरूले स्थानीय हुलाक कर्मचारीहरूमा कति भरोसा र विश्वास गर्छन् भन्ने उदाहरणको रूपमा बढी केन्द्रीय थियो। मेल वाहकहरू विश्वसनीय सेवकहरू थिए।

एजेन्सीकाे सहयाेग