• १६ चैत्र २०८०, शुक्रबार
  •      Fri Mar 29 2024
  •   Unicode
Logo
Latest
★   नेविसंघद्वारा सरकारविरुद्ध सडकमै हवन गरेर बिरोध ★   सीमा क्षेत्रका बासिन्दाले भोग्नुपरेका समस्या समाधान गर्न उपप्रधानमन्त्री श्रेष्ठको आग्रह ★   एकीकृत समाजवादीः बागमती प्रदेशका पाँच जिल्ला अधिवेशन सम्पन्न ★   राष्ट्रपतिद्वारा विधेयक प्रमाणीकरण ★   अर्थराजनीतिक दृष्टिकोणमा आधारित परराष्ट्र नीति नेपालको प्राथमिकताः डा सापकोटा ★   बङ्गलादेशी नागरिकलाई नेपाल ल्याई बन्धक बनाउने पक्राउ ★   अर्थमन्त्री वर्षमान पुनले गरे बजेट लेखन समिति गठन ★   मन्त्रिपरिषद् बैठकः सरकारद्वारा तथ्यांक नियमावली २०८० लाई स्वीकृत, यस्ता छन् अन्य निर्णयहरु ★   विज्ञान र प्रविधिको क्षेत्रमा पहुँच पुर्‍याउने शिक्षा अध्यापन गराउनुपर्छः पूर्वराष्ट्रपति भण्डारी ★   सुदूरपश्चिम सरकार छाड्न नाउपा अध्यक्ष रञ्जिताद्वारा लिखित निर्देशन

छानबिन समिति र आयोग अपराधी चोख्याउने फगत झुण्डमात्रै !



कुनै समस्या, घटना र अपराध समाधानका नाममा सरकारी तबरमा गठन हुने र गरिने कथित छानबिनआयोग र समिति (अपवादबाहेक) तिनै समस्या, घटना र अपराधलाई ढाकछोपका लागि बुख्याचा र पार्टी क्याडरहरु थुपारेर बनाइने फगत झुण्ड हुन् ।

त्यस्ता समिति र आयोगमा राखिने व्यक्ति मालिक खटनमा चल्ने हुँदा घटनाको सत्यतथ्य बाहिर आउने कुरै हुन्न । बिगतमा भ्रष्टाचार, बलात्कार, आर्थिक अपराध, हत्याकाण्ड, सीमा अतिक्रमण, नागरिकता, सुकुम्वासी, भूमिसुधार, आरक्षपीडितलगायत जति पनि ठूलाठूला काण्ड छानबिनका लागि समिति आयोगहरु बने ती सबै आयोग र समितिले अनुसन्धान गरी सत्यतथ्य बाहिर ल्याउनुको साटो सत्यतथ्य लुकाएर घटनाका दोषीलाई उन्मुक्ति दिने र समस्यालाई लुकाउने काम गरे ।

पछिल्लोपटक सीसीटीभी फूटेज छानबिनवाला समितिले पनि आफूलाई अब्बल दर्जाको बुख्याचाहरुको झुण्ड प्रमाणित गर्यो । नेपालमा आलोचनाबाट बच्न फरक मत नामको नाकट मंचन गर्ने परिपार्टी कम्निष्ट भनिने पार्टीहरुको पुरानै कुसंस्कार हो, जुन अनौठो कुरो भएन ।

अझ परराष्टमन्त्री भएका व्यक्ति प्रदीप ज्ञवाली पनि सीसीटीभी फुटेज छानिबिन समितिमा थिए । ज्ञवाली तिनै व्यक्ति हुन जसले परराष्टमन्त्री हुँदा आफ्ना पार्टी कार्यकर्ता हुलेर लिपुलेकसम्बन्धी छानबिन समिति बनाएका थिए ।

बिगतमा दरबारहत्याकाण्डजस्तो ठूलो अपराधिक घटनासमेत सर्वोच्च अदालतको प्रन्याको संयोजकत्वमा छानबिन समिति गठन गरी वास्तविकता लुकाइयो । समितिको प्रतिवेदन रानाभाट थरका हावा मनुवालाई भट्याउन लगाइयो । भाटले पनि जसोजसो बाहुन बाजे उसैउसै स्वाहा गरेर जग हसाए। घटनालाई झनै रहस्यमयी बनाइयो । जबकि फौजदारी अपराधको उक्त घटना प्रहरी प्रशासनबाट कारबाही अघि बढाइनुपथ्र्यो । दासढुंगा हत्याकाण्डमा पनि दुईतीन ओटा छानबिन समिति बने तर घटनाको वास्तविक दोषी बाहिर ल्याइएन ।

तथापि, २०३९ पुस २२ गते डा. हर्क गुरुंगको संयोजकत्वमा नेपालमा आन्तरिक तथा अन्तर्राष्ट्रिय बसाइ–सराइ अध्ययन कार्य समूह गठन भएको थियो । समूहले ७ महीना लामो अध्ययन पछि २०४० साउन २३ गते आन्तरिक तथा बाह्य बसाइ सराइमा अपनाउनुपर्ने प्रावधानहरुसहितको प्रतिवेदन तत्कालीन प्रधानमन्त्री लोकेन्द्रबहादुर चन्दसमक्ष पेश गरेको थियो । तर, उक्त प्रतिवेदन कार्यान्वयन त के सार्वजनिक पनि हुन सकेन ।

विदेशीहरुलाई नागरिकता दिइनुहुन्न, नेपाल भारतको सीमा व्यवस्थित र नियमन गरिनुपर्छ, नेपालमा भारतीय कामदारमाथि वर्क परिमिट लगाइनुपर्छ लगायतका नेपालको हितअनुकूलको सुझाव पेश गरेको गुरुंग समितिको प्रतिवेदनको डा.केआई सिंहदेखि वीपी कोइरालाको समेत मुद्दा हेरेका एकजना चर्चित वकील सापले त्यतिबेलै चर्को विरोध गरे ।

समितिका संयोजक गुरुंगलगायत सबैलाई फासी दिनुपर्छ भने । ती वकील साब अहिले नि जिवितै हुनुहुन्छ क्यारे।